Sabi ko non,
"Mag reresign na ko, gusto ko na kasi mag-nurse".
Sobrang bilis na desisyon yun, parang wala pang isang oras na pinag-isipan, na basta na lang gusto ko na mag-nurse. Hindi ko man lang inintay yung next bonus (oo na sayang) at kating-kati na ko umalis sa trabaho ko, kasi para "ay sayang naman lisensya ko" na feels ang nangibabaw.
Galing akong bangko, halos isang taon din naman akong ngtrabaho na nakaupo, intay ng kliyente, para na rin naman akong nurse, kasi inaalagaan ko yung mga kliyente. Ewan ko ba, bigla na lang hinanap ng katawan ko yung pagod, kasi bigla na lang akong nawalan ng gana. Nawala na yung passion (wow, passion) ko sa pagtratrabaho, na sa una lang pala masaya kasi sumusweldo ka.
Hindi pinagisipan, alam ko yun. Pero iba e, kapag nakakaramdam ka na ng "tama ba talagang andito ako" yung mga ganyan feels ba naman ang iaarte mo? Mapaparesign ka talaga lalo't ang immature mo pa at wala ka pang ganong alam sa tinatawag nilang "REAL WORLD".
Ang galing galing ko diba? Ni hindi ko man lang ako ng seek ng guidance ng iba, basta magreresign ako tapos. Sabi ko pa sa sarili ko, "Sure na talaga to, ready na kong mapagod". Na parang ngayon, gusto ko ng bawiin (pero joke lang syempre).
Sa totoo lang, excited pa nga ko non e, na finally magiging nurse na ko, magagamit ko na pinagaralan ko, na alam ko namang konti na lang natatandaan ko. Alam mo yung feels na, anong work mo? "Nurse ho". Sarap pakinggan feeling mo ang galing galing mo.
